Duygu Nebioğlu'nun şaşırtan 'erkek kardeş' iddiası
Yıllar önce dört kızını terk edip Almanya’ya yerleşen Suphiye Orancı’nın sırları birer birer açığa çıkarken, şoke edici bir iddia daha ortaya atıldı. Orancı’nın çocukluk arkadaşı olduğunu öne süren bir kadın, “Bir de erkek bebeği vardı” dedi.
Gelişmelerden anında haberdar olmak için Google News'te F5Haber'e abone olun
F5Haber'e Google News'te abone olun
Abone OlTÜRKİYE’NİN konuştuğu kadın Suphiye Orancı’yla ilgili iddiaların ardı arkası kesilmiyor. Orancı’nın dört kızını henüz çok küçükken Antalya’daki bir aileye bırakıp kaçtığı, kızlarından Duygu Nebioğlu’nun Metin Akpınar’a açtığı babalık davasıyla ortaya çıkmıştı. Ardından diğer kızı Dilara Gülatan, babasının Uğur Dündar olduğunu öne sürerek dava açmıştı. Konu gündüz kuşağı programlarına taşınırken, yayınları arayan birçok kişi şaşırtıcı iddialarda bulundu. Dün Müge Anlı’nın programına bağlanan bir kadın, Orancı’nın bir de oğlu olduğunu öne sürdü: “Ben Suphiye’nin çocukluk arkadaşıyım. Suphiye asil, güzel, narin, çok tatlı bir arkadaşımdı. Doğru düzgün bir aile yaşantısı yoktu, ona sahip çıkan yoktu. Erol mahallenin delikanlısıydı, onunla çıktıklarını söylemişti. Ondan bir çocuğu olduğunu duyduk. Çocuğu sonra Erol’un annesine bırakmış. Doğan bebek erkekti. Olay sonrası Erol’un ailesi mahalleden taşındı.”
KARDEŞLERİM GİBİ ŞANSLI DEĞİLDİM
Duygu Nebioğlu, Sevgi Nebioğlu ve Dilara Gülatan’ın en büyük ablaları Furaye de suskunluğunu bozdu. “Aramızda Kalmasın”a konuşan Furaye, zorlu çocukluk yıllarının ardından kendine mutlu bir hayat kurmayı başardığını, hemşire olduğunu ve düzeninin bozulmasını istemediğini söyledi: “Ben kardeşlerim gibi şanslı değildim. Onlar iyi ailelere evlatlık verildi. Ben 15 yaşına kadar yurtlarda kaldım. Her şey benim için daha zor, ağır ve travmatik geçti. Onca zor yılların ardından hayata tutundum. İyi olmak için çok çabaladım. Ve başardım, ayakta kaldım. İnsanlara faydamın olduğu, çok sevdiğim bir mesleğim var. Sağlıkçıyım. Ülkeme faydalı bir vatandaşım. Bir kedim, huzurlu, mutlu, mütevazı bir hayatım var. Kardeşlerimin kalbi kırık, onların bu mücadelesine hak veriyorum. Ben yaralarımı deşmek, bazı şeyleri araştırmak, bilmek istemiyorum. Buna hazır değilim. Belki de artık hiç gerek yok. Kardeşlerimle görüşüyorum. Onlar benim canım. Duygu çok hassas, kırılgan ve iyi niyetli. Anneme kızgın değilim. Nefret etmiyorum. Ama çok kırgınım. Bizimle görüşmek isterse ne yaparım bilmiyorum, bilemiyorum.”