Yetememek ne kadar yıkıcıysa, her küçük zaferin enerjisi bir o kadar yüksek
Hatay-İskenderun’da Aziz Corc olarak bilinen Mar Circos Kilisesi’nin bahçesinde kurulan yardım mutfağındayım. Şef arkadaşlarım ekipleriyle birlikte gün boyu yemek pişirdiği canavar kazanların arkasında, sürekli koşturmanın ortasındayım ve boğazımızda düğümlenen şeyleri aktarmaya çalışıyorum…
Gelişmelerden anında haberdar olmak için Google News'te F5Haber'e abone olun
F5Haber'e Google News'te abone olun
Abone OlEkibe katıldığım 12 Şubat’tan bu yana yemek dağıtım kısmındayım. Evlerinin önünde, çadır alanlarında kalanlar için koşulların ne kadar sertleştiğini gün gün görüyorum. Depremde sevdiklerini kaybetmenin ne demek olduğunu, izlemekle içinde olmanın farkını biliyorum. Bütün arkadaşlarım büyük bir istekle buradayız. Yetemeyeceklerinizi bilmek ne kadar yıkıcıysa, yoluna koyup yetişebildiğiniz her küçük zaferin verdiği enerji bir o kadar yüksek. Çoğunlukla uyumadan geçen gecelerde, herkesin kafasında elinden geleni yapabilmek var sadece.
Operasyonun başında yakın arkadaşım şef Yaren Çarpar var. Yaren İskenderunlu. Sabaha karşı babasının telefonuyla uyandığı andan itibaren ilk gece yetişebildiği kadar insanın boğazından sıcak bir şeyler geçirmek için nasıl uğraştığına şahidim. Afet menülerini Dünya Gıda Programı’nın (WFP) teknik danışmanlığını yürüten arkadaşımız Yalçın İnam’la birlikte düzenleyip Şişli Belediyesi’nden de destek alarak kabaca bir ihtiyaç listesi çıkardılar hemen. Sonra 12 kişilik gönüllü ekip ilk gece yola çıktı. Depremin ikinci gününde çorba servisine başlamışlardı bile. Sonra kiliseyi depo haline getirdiler. Bahçedeki açık ateşte,
10-12 bin kişiye yemek çıkarabildikleri bir sistem var şu an. Hem kilisede yemek veriyor hem de dağıtıma çıkıp ihtiyaç sahiplerine ulaşıyorlar. Hijyen konusu zorlu. Fiziksel ve psikolojik şartlar ağır. “Yaşadığımız duygu depremleri artçılardan daha fazla” diyen Çarpar’la konuştuk.