BİR SORUDAN FAZLASI | Çocukları koruyor muyuz yoksa baskılıyor muyuz? ‘Annemi mutlu etmek için yaşar hale geldim’
Anne babalar bazen çocukları için doğru olduğuna inandıkları şeyi yaparken aslında onlara zarar verebiliyor, korumak isterken baskı altında hissetmelerine neden olabiliyor. Kaç yaşında olurlarsa olsunlar çocuklarının bir birey olduğunu kabul edemeyen, kendi sözlerinden çıkmasını istemeyen ebeveynlerle de sıklıkla karşılaşabiliyoruz. Hatta bazen durum çocukların ailelerini mutlu etmek için yaşadıkları bir noktaya geliyor. Ama bazen de çocuklar büyüyünce, “Anneme babama kızıyordum ama haklılarmış” diyebiliyor. Peki çocuğu korumak ile baskılamak arasındaki sınır nerede çekilmeli? İşte toplumun farklı kesimlerinden çeşitli ‘yetiştirilme’ hikayeleri ve uzman yorumları…
Gelişmelerden anında haberdar olmak için Google News'te F5Haber'e abone olun
F5Haber'e Google News'te abone olun
Abone OlÇeşitli şekillerde ailesi tarafından görmezden gelinen, bir şey isterken, arkadaşlarıyla görüşmek için izin alırken, evde bir şey kırdığında, yanlış bir şey yaptığında korkudan titreyen çok insan hikayesi var.
Öte yandan “Ben sana değil dışarıya güvenmiyorum”, “Arkadaşları hep sigara içiyor, serbest bırakırsam o da alışır”, “Benden izin almadan bir yere gidemezsin”, “O çocukla görüşmeyeceksin”, “O yemek yenmeden masadan kalkılmayacak!” gibi cümleleri aileler ‘korumacılık’ olarak görürken çocuklar kendilerini ‘baskı’ altında hissedebiliyor.
Kimi çocuk ailesinin tavırlarından olumsuz etkilenirken kimisi de “Eskiden kızardım, şimdi büyüdüm onlara hak veriyorum” diyor.