Manchester CIty hayalleri gerçek oldu
Hakan Kudin (15) 1. Amatör Lig’de yer alan Terazidere Spor Kulübü’nde kaleci. Yunus Mızrak (14) ise Süper Amatör Lig’de bulunan Selimiyespor’da oynuyor.
Gelişmelerden anında haberdar olmak için Google News'te F5Haber'e abone olun
F5Haber'e Google News'te abone olun
Abone OlBu iki genç, Haziran ayında İngiltere Premier Lig’in son şampiyonu Manchester City’nin sponsoru Qnet tarafından kulüp adına açılan kamp programına katılmak için başvuruda bulundu. Binlerce başvurunun içinden seçilen iki sporcu Temmuz’da İngiltere’ye giderek 15 gün boyunca hem İngilizce öğrendi hem de tüm dünyadan gelen 80 futbolcu ile birlikte futbollarını geliştirme fırsatı buldu. Babası bir ayakkabı fabrikasında işçi olarak çalışan Hakan Kudin’in en büyük hayali büyük kulüplerin altyapılarına girmeye hak kazanmak. Yunus Mızrak ise hem kendisi hem de ailesi için futbolu büyük bir şans olarak görüyor. Başakşehir Futbol Kulübü ya da Trabzonspor’un altyapısına girmek isteyen Mızrak, ”Manchester City’nin kampından haberim yoktu. Kulüp babama söylemiş. Başvurduk. Gidebileceğime inanmıyordum. Mülakata çağırdıklarına inanamadım. İki kez mülakat yaptık. Seçildiğimi öğrendiğimde çok sevindim ama tek endişem uçaktı. Hiç uçağa binmemiştim. Havaalanında ne yapacağımı bilmiyordum. Hakan daha önce bir kez uçağa binmiş. Kendimi ona bıraktım” dedi.
‘DOLANDIRICI SANDIM’
İngiltere’de kısa sürede çok şey öğrendiğini söyleyen Hakan Kudin ise şöyle konuştu: “İki haftada gördüğüm eğitimi Türkiye’de iki senede görmedim. Bizim antrenmanlara göre çok farklıydı. Full kondisyon üzerine çalıştırdılar. Sosyal medyada görüp başvurdum. Üç hafta sonra döndüler. Önce dolandırıcı olduklarını düşündüm. İnanamadım. Annem ve babam da benim gibi düşündü. Daha sonra ofislerine çağırdılar. O zaman ikna oldum. Anneme yalvardım yakardım zor ikna ettim beni mülakata götürmesi için. Hayat hikayem mülakatta ilgilerini çekti. Bana ilk mülakatta ‘İngilizce bilmiyorsun, nasıl anlaşacaksın?’ diye bir soru sordular. Küçükken bana annem ve babam çalışmak zorunda olduğu için anneannem bakıyordu. Ama anneannem duyma engelliydi. Onunla büyüdüğüm için işaret dilini öğrendim. Anneannem duymadığı ve anahtarım olmadığı için dışarı çıkmaya korkuyordum. Ancak haftasonları futbol oynayabiliyordum. Hafta içi oynayamadığım için o iki günde 13-14 saat top oynardım. Futbol aşkım öyle başladı.”