Ebru Şallı ölüm yıl dönümünde oğlunu andı: Acımı nasıl yaşayacağıma ben karar veririm
Ebru Şallı, 2020 yılında hayatını kaybeden oğlu Pars'ı dördüncü ölüm yıl dönümünde andı.
Ebru Şallı, 2020 yılında hayatını kaybeden oğlu Pars'ı dördüncü ölüm yıl dönümünde andı.
Ebru Şallı'nın Harun Tan ile evliliğinden dünyaya gelen oğlu Pars Tan, 2 yıl boyunca mücadele ettiği lenfomaya yenilerek 16 Nisan 2020'de hayatını kaybetti. Oğluna olan özlemini her fırsatta dile getiren Ebru Şallı, ölümünün dördüncü yıl dönümünde Pars'ı Instagram sayfasında yaptığı duygusal paylaşımlarla andı. Pars ile fotoğraflarını sayfasında paylaşan Ebru Şallı altına "Ömürlük sarılma... Ben hep seninleyip, hep..." notunu düştü. Ebru Şallı, 2019 yılı mayıs ayında verdiği bir röportajda “Pars’ı halsizlik ve kemik ağrıları nedeniyle doktora götürdük. Yapılan tetkiklerin hemen ardından tedavi süreci başladı. Son bir yıldır ailece hastalıkla mücadele ediyoruz” demişti.
'O HASTANE ODASI BENİM İÇİN CENNET BAHÇESİYDİ'
Ebru Şallı, Pars'ın hastalık sürecini katıldığı programda gözyaşları içinde anlatmıştı."Tanıyan Pars’tan çok etkilenirdi. 'Bu nasıl bir çocuk' derlerdi. Gerçek bir melekti. Bu hayatta bir melek doğurmuşum ve dokuz yıl bir melek ile yaşamışım. Kimseyi kıramaz, azıcık üzüldüğü an onu toparlamaya çalışır, müthiş bir sevgi çıkıyordu içinden. Pars hep başkaydı. Boyun ağrısı üzerine hastaneye gittik. Doktorlar bir hafta boyunca çabalamalarına rağmen tam olarak sorunun ne olduğunu bulamadılar, kan tahlillerinin iyi çıkmasına rağmen ağrısında bir değişiklik olmadı. Ultrasonda da çıkmadı. MR çekildi, o zaman öğrendik. İlk duyduğunuz an bir annenin ya da babanın dünyasının yıkıldığı an. Çok büyük bir acı. Meğer ağrıları zaman zaman yaşıyormuş ve 'geçer' diye düşünüp söylemiyormuş. İlk defa okulda ağladığı bir an oldu, ağrısı çok fazlaydı. Çok hızlı ilerleyen bir türdü..." "2.5–3 yıllık süreçte tedavi ile çok güzel cevaplar aldığımız dönemler oldu. Cevap vermesi büyük bir şeydi. Bıraktığımız an tekrar hızlı şekilde atak yaptı, ağrılar başladı. Doktor aynı protokolü uygulayamayacağı için kemik iliği nakline geçmemize karar verdi...Dünyada bu iliği bulamadık. Aile bireylerine bakıldı. Bende literatürde olmayan bir doku çıktı ve o doku Pars’ta da vardı. Doktor 'iliğiniz tutmuyor ama bu doku sizde var ve Pars’ta da olduğuna göre bir anlamı var' dedi. İlik dahil her şeyimi vermek istiyordum. İlik verdim...Çok başarılı bir nakil gerçekleştirdiler. İlik yüzde 100 tuttu. Bu mutlu haberi alıp, evimize geçtik. Herkes çok sevindi ve 'artık bir şey olmaz' dedik. Olmayan çok var çünkü. B negatif kan bulmak çok zordu...Bir yandan ünlü biri olmak zor ve çocuğa böyle bir anı bırakmak istemiyordum. O yüzden kimseye anlatmadık, paylaşmadık. O hastane odasında o kadar güzel günlerimiz geçti ki. O hastane odası benim için cennet bahçesiydi.Pars görünmez oldu işte. Ben onun hakkında konuşurken her zaman böyle ağlamam, sık sık yanına giderim, güzel şeyler konuşurum, gülerim. Acımı daha farklı yaşıyorum. Kimseye bunun hesabını vermek zorunda değilim. Benim onunla aramda olan diyalogu, duyguyu kimse bilemez."
"HİÇ KOLAY DEĞİL"
“Hayatta durmaya çalışıyorum. Hiç kolay değil yaşamayanın
anlayabileceği gibi bir durum yok ortada. Onunla bağlantım hep
devam ediyor, sonsuza kadar da edecek. Çok büyük ve kutsal bir bağ.
Çok özlüyorum.Ve bazen onun kokusunu duyuyorum işte o anlar beni
zorluyor tabii. Eşsiz melek kokusu arada bir geliyor bana,
şükrediyorum. Onunla yaptığımız her şeyi devam ettirmeye
çalışıyorum. Devam ettirip daha fazlasını da yapacağım gücüm
yettikçe"
EBRU ŞALLI İÇİNİ DÖKTÜ: KAN DONDURAN BİR CÜMLEYDİ
Zor günleri atlatmaya çalışan Ebru Şallı, kendi Youtube kanalında
da içini döktü. Hayatındaki dönüm noktalarını anlatan Ebru Şallı
"Çocuğu olan insanlar bence korkmalı" dedi. İşte Şallı'nın
açıklamaları:
"95 yılında Türkiye güzeli seçilerek tanındım. Annemin ısrarı
üzerine bu yarışmaya katıldım. Babamın haberinin olmadığı ve yaşımı
da bir yaş büyüttüğüm doğrudur. Lise son sınıf öğrencisiydim.
90'lı yılların sonunu yakalamak benim için çok büyük keyifti. O
zamanlar Top modellik revaçtaydı. Begüm Özbek'ler, Deniz Pulaş'lar,
Merve İldeniz'ler... Bu isimleri yakaladım ben. Şanslıyım çünkü o
bir akımdı. Ben onlarla beraber podyumda yürüdüm."
"Bütün dünya mutfaklarının kurslarına gittim. O da beni çok mutlu
etti. Sürekli yemek yapıyordum. Sonra yemek kitapları yaptım, yemek
programları yaptım o da bir dönüm noktasıydı benim için. İki yıla
yakın diksiyon kurslarına gittim. Eğitim aldım bu konuda."
"Benim çıktığım zamanlarda değişik bir tiptim. Koyu renk saç, mavi
gözler, gamzeler Türkiye'de bayağı dikkat çekmişti. Benim hiç gece
hayatım olmadı. Çünkü hep erken yatardım."
'EVLİ OLMADIĞIM YILLARDA ZORLANDIM'
"Evlilikçi bir yönüm var. Evlilik ve aile ortamı benim için önemli. O yüzden çok uzun süre hep evliydim, hala da evliyim. Güzel bir şey bence, olumsuz bir şey olduğunu düşünmüyorum. Çok az evli olmadığım bir süre var, o sürede de çok zorlandım. Gerçekten bunu itiraf ediyorum. Evli olmadığım birkaç yılda çok zorlandım. Kime merhaba desem adınız onunla çıkıyor. Bu ne kadar zor bir hayat! Erken yaşta evlendiğim için kendimi bir bakıma korumuşum. Sonra o boşanma sürecinde 'noluyo ya' dedim."
'ANNE SÜTÜ İLE BESLEDİM'
"İki tane çocuk doğurmak çok güzeldi. Ben anne olmayı çok
sevdim. Anaç da bi yapım var. 17 yıl önce Bero doğdu. Aralarında
6,5 yıl var sonra Ponçiğim Pars doğdu. Sadece anne sütüyle besledim
çocuklarımı. Bu çok mühim bence. Bir dönüm noktam da tabii ki
Ponçiğim ile yaşadığım durum. O konuyla ilgili hem konuşmak
istiyorum, hem istemiyorum. Zor konuşması...
Haksız yere eleştirildiğimi düşünüyorum. Ponçiğin durumu herkesin
başına gelebilir. Allah hiç kimseye vermesin ama her anne babanın
başına gelebilir. Bu bi dünya, yarın ne olacağımız belli değil. Bir
hastalık. İLk başta inanmak istemiyorsunuz.Pars'ın hastalığı
olduğunda ben hemen ignore ettim durumu. Olmasını istemedim her
anne gibi... Göğüsledim durumu. İşin içine girip, Nasıl çözeriz? Ne
yapalım? Sonra zaten çabuk iyileşiyor gibi bir durum oldu. Çok
güzel cevaplar aldık hastalığın tanısı konulduktan sonra. Bunu
kimseye anlatmadım. Çocuğa böyle bir anı kalsın istemedim. Çünkü
iyileşecekti..."
'KİMSE EMPATİ YAPAMAZ'
"Bu durumu yaşayan tek kadın ben değilim. Tek anne ben değilim.
Bunun şımarıklığını da yapmak istemiyorum. Ama insanların çok büyük
konuştuğunu görüyorum. Çocukları olan insanlar nasıl korkmadan kötü
yorum yapıp, kötü cümleler kullanabiliyorsunuz? Benim yaşadığım
acıyı nasıl anlayabilirler? Anlama şansı var mı bir insanın?
Yaşamadan anlayamaz ki! Empati yapabilir mi, bence yapamaz!"
'YORUMLAR ACIMASIZ'
"2,5 yıla yakın ben hastanede yaşadım. Orayı bir eğlence alanına
çevirdim. Biz ilik nakline giderken 'ilik hediyesi','ilik
eğlencesi' diye bir oyun çıkardım.İnanılmaz bir şeydi. Bütün aile
sanki diş buğdayı gibi hediye aldı. Pars çok eğlendi. İnanılmaz
şeyler yaşadık. Bunları yaşamış bir insan olarak yapılan yorumları
çok korkusuz, acımasız buluyorum."
'KAN DONDURAN BİR CÜMLEYDİ'
"Şöyle bir şey bekleniyor, bunu hissediyorum: Ebru Ponçiğini kaybetti, artık o da ölür. Olması gereken bu. Bunu mu istiyorsunuz? Benim bir tane daha oğlum var, ailem var. Hiç mi aklınıza gelmiyor böyle şeyler. Elbette yorum yapabilirsiniz ama önce vicdanınızı düşünün. Ben Pars'ımın istediği gibi burada, karşınızdayım."
"Zaman zaman ağlıyorum. Ağlamak da insani bir duygu. Tanıdığım
birisi "Ya Ebru harika, çok güzel çekimler yapıyosun, seyahatlere
gidiyorsun, çalışıyorsun, her şey çok güzel gidiyor, çok güzel
görünüyorsun, daha da mı gençleştin sen?" dedikten hemen sonra "Ama
tabii senin iyi olma şansın yok ki... Naparsan yap" dedi. Kan
dondurucu bir cümle. Kafa bu, mantalite bu..."
'TERAPİLERLE AYAKTA DURMAYI ÖĞRENDİM'
"Ben 17 yaşından beri çalışıyorum, Türkiye Cumhuriyeti'ne vergi
ödüyorum. Ben sıradan bir insan değilim. Ben hizmet veriyorum,
çalışıyorum. Bir tane Ebru var bunu yapmayın!"
"Aldığım terapilerle ayakta durmayı öğrendim. Ben güçlü bir insanım
bunu biliyorlar ama "Ben okadar güçlü değilim, bana güvenmeyin"
diyorum. Hala terapi almaya devam ediyorum."
'ACIMI NASIL YAŞAYACAĞIMA BEN KARAR VERİRİM'
"Hiç kimse benden ölmemi beklemesin. Ben yaşadığım acıyı kendim
biliyorum. Bunun hesabını kimseye vermek zorunda değilim. Bunun
hesabını bana kimse de soramaz. Bu benim acım. Ben yaşıyorum, nasıl
yaşayacağıma kendim karar veririm."
"Biraz Allah'tan korkun. bir lokma vicdanınız olsun. Ponçik beni
koruyor. Ben onunla sürekli iletişimdeyim. Bir takım şeyler de
yaşıyorum zaten. Bu konuyla ilgili elinizi vicdanınıza koyarak
yorum yapın, anne baba iseniz de biraz korkun."